En toen zaten we op de camping, de ultieme plek om rust te ervaren. Maar heel eerlijk, ik voelde na de eerste dag vooral de onrust toenemen. Waarschijnlijk hielp het niet mee om geen echte landingstijd te hebben want op een camping staat betekent niet dat er niet gewerkt moest worden. Daarnaast moest alles in de caravan een plekje krijgen, zijn hormonen soms verwarrend en was en is er wederom nog genoeg te regelen.
Ondertussen voel ik mij in ieder geval weer een stuk rustiger. Nu we geen huis meer hebben om mee bezig te zijn ontstaat er weer meer ruimte voor gezellig samen spelletjes spelen, een boek lezen etc. Het lekkere aan wonen op een camping is dat je ook direct elk zonnestraaltje mee krijgt én elke regenbui. Vorige week was het super modderig en zijn we een dag bij mijn ouders wezen eten maar verder redden we ons prima. Ik merk ook dat het heel fijn is om maar een beetje aan te rommelen met zijn vieren.
Afgelopen woensdag werd ik verrast op mijn werk met cadeautjes en een lekkere lunch. Ook al blijf ik gelukkig verbonden aan Clink! het zal ook anders zijn zo op afstand. Bepaalde gesprekken, grapjes etc. heb je toch vooral bij de koffie of tijdens samen zitten. De verrassing deed mij erg goed want ik kwam een beetje zuchtend op kantoor (tsja..)
Alfredo heeft vandaag zijn laatste officiële werkdag gehad en is nu naast tijdelijk huisloos ook werkloos. Of het zo rustig voelt als dat het klinkt, nou mooi niet. Komende week gaat hij namelijk ook nog zijn afstudeeronderzoek verdedigen en hopelijk heeft hij dan zijn MBA in the pocket.
Afgelopen weekend was het groot feest voor de kinderen want ze mochten met alle zeven kleinkinderen tegelijk bij opa en oma blijven slapen. Hoe bijzonder is dat. Tegelijkertijd ook de enige en laatste keer, wij vertrekken natuurlijk maar ook mijn ouders gaan verhuizen. Nee, niet naar Spanje helaas ;) Met ons vertrek in aantocht voelen dit soort momenten extra waardevol én ook verdrietig maar vooral heel rijk! Ik kan er van alles bij voelen en over schrijven maar heb vooral weer een grote vink kunnen zetten bij het -mooie momenten in ons leven- lijstje.
Alfredo en ik hebben van het moment gebruik gemaakt om even echt samen weg te zijn. We zijn de laatste tijd sowieso geregeld samen maar momenteel vaak in de regelmodus. We kozen voor... Arnhem! Heerlijk uitgebreid uit eten bij Retiro (mega aanrader!) en wandelend door de stad herinneringen opgehaald. Het caravan bed ingeruild voor een zacht bed en een lekkere douche. En als we dan zo samen plannen zitten te maken, te denken over ons leven in Spanje, dan schakelt mijn hoofd uit, schakelt mijn gevoel weer in en voel ik mij weer een stuk rustiger.
Praktisch:
-We realiseerden ons na de verhuizing in Nederland dat we in Spanje gewoon maar een professionele verhuisploeg in moesten schakelen. Dit heeft Alfredo gelukkig direct kunnen regelen, we krijgen op de dag dat onze spullen aankomen hulp van drie mensen en een verhuislift. Ons huis heeft namelijk alleen een hele smalle wenteltrap naar boven, alles zal via het balkon moeten. Hier hebben we niet direct goede ervaringen mee met en bank die ooit in de Rozenstraat via het balkon moest.
-Het vervoer van de caravan is geregeld.
-Van school hebben we de bevestiging van uitschrijving binnen, belangrijk voor de Spaanse fiscus
-De auto kan nog even naar de garage
-De kapper is bezocht
En nog wat dingen maar hé niet alles kan het internet op...
Op naar onze laatste week in Nederland!
Add comment
Comments