Huisloos

Het is zover, we zijn officieel 'huisloos'.

Afgelopen twee weken zijn we vol doorgegaan in de regelmodus. Zowel in Nederland als in Spanje moet er van alles geregeld worden dus we blijven dagelijks bezig met uitzoeken, bellen, mailen. Van de bank kregen we het goede nieuws dat de hypotheek rond is. Dit kwam echt totaal onverwacht want ze hadden ons gezegd dat deze pas vanaf 19 juni kon worden aangevraagd. Je hoort altijd de verhalen over zuidelijke landen dat alles lang duurt, het kan dus ook veel sneller! Ontzettend fijn, de planning van de eerste week is namelijk heel strak en we konden geen vertraging gebruiken.

Afgelopen donderdag werd Alfredo 40, officieel de laatste verjaardag in ons huis in Huissen. Veel tijd en energie om het te vieren hadden we niet maar tot blijdschap van de kinderen zijn we nog wel even naar Eataliano gewandeld. Vrijdag alle spullen gepakt voor op de camping. Best een klus want warme kleren, zomerkleren, schoolspullen, campingspullen, speelgoed, er moest van alles mee. Tegelijkertijd ook weer niet te veel want de caravan is niet mega en we hebben geen voortent. De auto's staan momenteel vol met extra spullen..

Zaterdag was de grote verhuisdag en kwam er een enorme trailer voorrijden. Ruimte genoeg voor al onze overgebleven spullen, ook mijn auto gaat er in juli nog bij in! We hadden gelukkig een flinke verhuisploeg, papa, mama, Guido en Sanne, Bram en Martine, Rik en Niki en alle meegekomen kinderen, nogmaals zoveel dank! Binnen een paar uur zat 95% al netjes in grote palletboxen. De laatste 5% was natuurlijk het meeste werk. De spullen waarvan je eigenlijk niet echt weet wat je ermee moet, onhandige dingen qua formaat etc. Gelukkig werd ook direct alles al gepoetst door Sanne en mama. Zondag hadden we nog tijd voor een afscheidsborrel en een proost op Alfredo in een heel leeg huis. Ik geloof dat het nog niet echt doordringt dat we sommige mensen voorlopig echt niet meer zien. En vandaag was het dan zover, de oplevering.

Natuurlijk met een lach en zeker ook met een traan. We hebben zo fijn gewoond in het huis. Het contact met alle buurtjes om ons heen was prima en het allerfijnste waren zoveel buurkinderen. Wat ik het meeste ga missen? Guillem en Laia met buurtkinderen na het avondeten nog even gezellig samen in de voortuin op de trampoline, dat voelde altijd echt als rijkdom. Konden we dat gedeelte maar gewoon meenemen maar helaas..

Verder waren we er geloof ik wel aan toe om het huis op te leveren. Het waren zulke intense weken. We staan nu sinds zaterdag dus lekker op de camping en dat geeft gelijk een gevoel van rust. Zolang het niet teveel regent maar so far so good :)