Huiseigenaren!

Wat een heerlijk opwindend gevoel om dan eindelijk de sleutel in handen te hebben. Tijd om naar het huis te gaan maar eerst even lunchen. Ons huis staat op een berg, het is een buitenwijk. Op de berg zijn alleen maar huizen en er is één restaurant. Normaal gesproken komt het eten in Spanje altijd heel snel, maar natuurlijk duurde het dit keer juist lang. Rond 16.00 was het dan eindelijk zover, naar ons eigen huis. Binnen waren we alleen niet zomaar met zoveel sleutels en meerdere sloten.. 

Bij de notaris hadden de vorige bewoners ons foto's laten zien. Op het oog zag het er netjes uit, ze hadden echt opgeruimd. Maar heel eerlijk, wat viel dat tegen. Met name de keuken was erg vies. De rest van het huis was gelukkig iets beter maar schoon was het niet. In Spanje is het heel normaal dat je alles laat staan dus wij kwamen in een volledig gemeubileerd huis terecht. Best handig als alle spullen nog in de vrachtwagen zijn. Schoon beddengoed hadden we wel mee, dus we konden slapen. Naast alle meubels waren de kasten ook aardig gevuld. Er stond van alles in, heel veel dekens, schoonmaakmiddelen (die waren dus zeker wel aanwezig), douchespul, borden, sokken (?), wat foto's, wandelstokken, schilderijen, gereedschap, koffiezetapparaten, en ga maar door. 

Kortom, genoeg te doen! Maar eerst het belangrijkste, proosten en een duik in ons eigen zwembad!

Dinsdag zijn we vooral bezig geweest met de eerste dingen schoonmaken en al vast een kamer leegmaken. 's Avonds speelde Spanje. Maar de focus om te kijken hadden we allebei niet echt. Wel hebben we de eerste nacht prima geslapen, moe van alle indrukken. 

Woensdagochtend stond het neefje van Alfredo al vroeg op de stoep. Er moesten heel wat bedden uit elkaar worden gehaald dus daar zijn ze mee begonnen. De verhuizers zouden hier om 9.00 zijn om alvast de lift af te zetten. Alles moest via het balkon want we hebben alleen een super smalle wenteltrap. Om 9.30 kwamen ze... Echt blij waren ze niet want de lift kon moeilijk naar de afgesproken plek maar het is gelukt. En vanaf toen stonden ze aan, wat een harde werkers!

Ondertussen stond de Nederlandse vervoerder al op plek van bestemming uit te laden. Mijn auto kwam ongeschonden uit de vrachtwagen en ook de rest van de spullen stond vrij snel op de parkeerplaats. Ongeveer even snel hadden de Spaanse verhuizers het ingeladen in hun vrachtwagen, deze was tot de nok toe vol!

Vanaf toen was het aan één stuk doorgaan en om 14.00 was alle grote zooi uit ons huis en stonden onze spullen binnen. Hier had ik het meest tegenop gezien maar het ging prima. De rest van de dag zijn wij gaan uitpakken en inruimen. Dit was nog een aardige klus want alle kasten stonden nog vol, moesten eerst leeg en schoon gemaakt worden. Met de keuken kwamen we een heel eind. 's Avonds heerlijk vanaf onze eigen bank Nederland gekeken. We hadden natuurlijk gehoopt op een finale tussen Spanje en Nederland, maar helaas...

Donderdag ging de wekker weer op tijd want ze kwamen de airco's plaatsen. De hele dag vier mannen in huis aan het werk met heel veel spullen. Wij zijn er tussendoor aan het werk gegaan. Aan het einde kwam er nog een meneer kijken naar alles zooi onder het huis. Deze komt hij volgende week allemaal weghalen. Het kost wat maar dan zijn wij er vanaf. 

Na de hele dag weer hard te hebben gewerkt zijn we rond 18.30 naar het strand van Blanes gereden. Wat was dat heerlijk! Het was nog warm en we konden prima zwemmen. Daarna gegeten bij een tapas tentje en we wisten allebei, hier doen we het voor. 

Vandaag waren de airco mannen er weer. Naast drie airco's hebben ze ook een waterpomp geplaatst want we bleken te weinig druk te hebben om normaal te kunnen douchen... 

Vanochtend hadden we een afspraak bij de gemeente om ons in te schrijven. We zijn nu officieel wonend in Spanje. Direct daarna hebben we de kinderen aangemeld voor een school maar we moeten nog even geduld hebben. Rond 2 september horen we waar ze mogen starten. 's Middags kwam de man van het internet. Die was nog wel eventjes bezig want voor de kabels moest hij de paal in klimmen. Het is gelukt, we zijn weer goed bereikbaar. 

Ondertussen staan de eerste spullen op de plek, heeft Alfredo een boom gesnoeid, heb ik al een paar keer gereden voor het afval, hebben we een was gedraaid en zijn we nog heel erg zoekende naar spullen en vooral naar plek om spullen neer te zetten. We hebben bijna geen kasten meegenomen omdat we veel inbouwkasten hebben. Helaas blijken deze toch best viezig en hebben ze bijna geen planken. Kortom, we kunnen nog bijna niets kwijt. Komende dagen maar eens zorgen dat dit in orde komt. 

Maar het allerbelangrijkste, afgelopen dagen voelden goed, heel goed. Ik had bakken energie en vooral vaak het gevoel van yes, wat een fijne plek. Het uitzicht is ongelofelijk. Bij helder weer zien we de schepen varen in zee. We hebben veel groen om ons heen. Alle buren kwamen op de eerste dag wel even gedag zeggen. We blijken overbuurmeisjes van een jaar of 8 te hebben die de eerste dag niets anders deden dan hola roepen. Guillem en Laia zijn er tijdens de verhuizing al wezen spelen, super fijn! Ook al was Guillem na 20 minuten alweer terug. Laia bleef nog een half uurtje in haar eentje spelen, wat ik nooit had verwacht. En ons huis begint langzaamaan ons huis te worden. Stap voor stap, dat is het motto, er is hier echt genoeg te doen...

Super leuk trouwens om soms reacties te lezen/krijgen. Ik typ wel maar heb natuurlijk geen idee wie dit leest :)