Vakantie, eventjes uit!

Het is even geleden dat ik heb getypt want we zijn gaan kamperen, maar terug naar een paar weken geleden voor zover dat nog lukt. Het begon met een nachtelijk avontuur.. Midden in de nacht maakte Alfredo mij wakker of ik even kon helpen. Hij was wakker geworden omdat er iets tegen zijn been kwam, hij dacht een grote wesp of vlieg tot hij het licht aandeed. Een kleine vleermuis vloog in paniek alle kanten op en was helemaal de weg kwijt. Natuurlijk had hij gelijk de deur open gedaan in de hoop dat de vleermuis de weg naar buiten zou vinden. Helaas vond hij de vleermuis helemaal uitgeput op de grond bij de badkamer. Gelukkig kon hij snel een doos erop zetten maar het beestje naar buiten krijgen was nog niet zo makkelijk. Na heel wat gepiep en onrustig gefladder eindelijk buiten. Maar echt goed voor de nachtrust was het niet!

Verder hadden we het plan om naar de botanische tuinen van Blanes te gaan, deze schijnen prachtig te zijn maar of dat zo is weten we nog steeds niet. Er was geen parkeerplek te vinden en  de parkeerplaats die er was, was afgesloten. Wel heb ik een lesje autorijden in te smalle straatjes op een berg gehad. Maar of ik daar behoefte aan had..

De APK stond ook nog op het lijstje. Wederom ging papa mee. Ik kan het allemaal zelf maar vind het soms toch een beetje spannend met de taal, alles gaat anders etc. Ik vond het heel fijn dat papa mee was. Hier ga je zelf met de auto door het keuringsstation. Het hele voorafgaande proces met begrijpen waar ik moest gaan staan, wat ik moest laten zien etc. vond ik wel even voldoende. Een medewerker heeft onze auto door de keuring gereden. Mijn Spaans is redelijk maar dingen zoals: zet je ruitenwisser aan etc. terwijl er een hele rij auto's achter mij staan te wachten, daar bedank ik voor. Het goede nieuws, de auto is gekeurd en we hebben de APK voor het komende jaar rond.

Terwijl ik met Alfredo en Guillem op pad ging voor planken voor in onze kasten, hebben papa en mama de beneden ruimte opgeruimd. Opgeruimd is een groot woord want dat is onmogelijk, er staan nog zo'n 30 borden, er ligt mega veel hout, ongeveer 100 stuks aan gereedschap, flessen, klokken, een oude radio en ga nog maar even door. Maar ik kan gewoon naar de wasmachine lopen, de wastafel gebruiken, was op de grond laten vallen zonder dat het direct weer vies is etc. Ik vond het een cadeautje!

Er is nog veel meer gebeurd en gedaan maar dat is allemaal alweer zolang geleden dat ik het eigenlijk niet meer zo goed weet. Wel weet ik dat we op de heetste dag besloten naar de camping te gaan. Het is twee weken heel warm geweest. Voor iedereen die denkt dat ik daarom naar Spanje ben verhuisd, nee hoor, vreselijk. Met de echte hitte kom ik tot niets maar dan ook echt helemaal niets. Misschien was dat precies wat ik nodig had. Het duurde eventjes voordat ik merkte dat ik begon te ontspannen. Het zijn zulke intense weken geweest dat even niet met een huis bezig zijn heerlijk was. Alfredo was gewoon aan het werk, soms vanaf de camping, soms vanaf huis. Papa en mama waren er de eerste week ook nog gezellig bij. Zij hadden een huisje aan de andere kant van de camping. Het afscheid vond ik moeilijk, gewoon niets aan. En tegelijkertijd was het ook goed. We zijn mooi twee en halve week samen geweest. Ik ben heel blij dat ik al zo snel kon laten zien waar we wonen. Daarnaast hebben ze ook kunnen zien dat de kinderen gewoon prima gaan. Maar afscheid nemen, het zal echt wel wat meer gaan wennen maar in deze fase nog niet.

Gelukkig zien we elkaar eind september alweer.

Afgelopen week ben ik rustig begonnen met een beetje werken. Alfredo had juist lekker een paar dagen vrij. Helaas werd ik ziek, alles moest eruit. Echt niets aan op een camping.. het heeft echt nog een paar dagen geduurd voordat ik mij ook echt wat fijner voelde. En toen kregen we na zoveel hete dagen lekker regen! Het heeft de afgelopen dagen best geregeld geregend. Goed voor de natuur en ook verkoelend. 

Verder bestond de vakantie vooral uit spelletjes spelen, kletsen, eten en zwemmen. Alfredo zijn ouders waren er ook. We mogen dan elke middag aanschuiven voor de lunch, wat best fijn is. 

Guillem had veel vriendjes op de camping, het is super leuk om te zien hoe makkelijk hij met Spaanse kinderen omgaat. Hij had één vast vriendje, Marti, waar hij de hele dag mee op pad ging. Ook zijn ouders gaven aan dat hij zich steeds beter verstaanbaar maakt. Hij vindt het gelukkig leuk om te proberen en is niet bang om fouten te maken.

Voor Laia waren er in het begin wel kinderen, toen wat minder maar de laatste dagen heeft ze hele dagen met een Nederlands vriendje, Ivo, gespeeld. Ze was niet meer te stoppen, en het liefst de hele dag met hem. Het zal voor allebei weer afkicken worden de komende tijd. En ook voor ons, want ook wij hadden gezellige momenten. 

Vandaag zijn we thuis gekomen. Ik merkte dat ik de afgelopen dagen heel veel zin had om naar huis te gaan. Om hier verder te gaan en er ons huis van te gaan maken. Maar toen we thuis kwamen viel het mij toch een beetje zwaar. Normaal gesproken kom je na een vakantie thuis met je rommel in een opgeruimd huis waar je al helemaal thuis bent. Nu merkte ik toch wel dat het nog niet helemaal ons huis is. Ondertussen ben ik dat gevoel gelukkig ook weer kwijt. Stap voor stap.. En er zijn heel veel stappen te maken want overal waar ik kijk zie ik wel iets wat ik wil veranderen, aanpakken, mooier wil maken, stap voor stap... stap voor stap..

Gek idee trouwens dat morgen de scholen weer beginnen, iedereen kan de wekker weer zetten. Onze kinderen hebben nog even vakantie, 9 september is de grote dag!